Vele jaren geleden, toen ik begon te duiken, was ik op een frisse dag, na een overigens zeer leuke winterduik, voor de zoveelste keer weer eens met verkleumde vingers aan het knoeien met die verdomd steevast onhandige mesriempjes, en ja hoor, gelijk weer eens een riempje overgetrokken. Of een collega waar een stuk van het bandje van zijn duikcomputer was afgebroken, of een andere collega waar het slotje van dat bandje stuk was gegaan. Uiteraard gebeurt dit bij jullie nooit... maar toch...

Ik moest, en ik zou, nieuwe mesriempjes hebben die zo handig en gemakkelijk te gebruiken zouden zijn dat ik zelfs met de koudste vingers mijn mes gemakkelijk aan mijn onderbeen zou kunnen bevestigen en na de duik terug losmaken. Bovendien dienden die mesriempjes zeer stevig zijn en zouden "een eeuwigheid" moeten meegaan. En vooral ook, die mesriempjes mochten geen uitstekende eindjes en slotjes hebben die te pas en te onpas ergens blijven haken. Op zich toch eigenlijk helemaal geen onredelijke vereisten voor goede mesriempjes, niet ? Buiten misschien dat dergelijke mesriempjes niet echt goed zijn voor de "commerce" als ze (te) lang meegaan... ? Alleen... als je met een dergelijk verlanglijstje gelijk welke duikshop binnenstapt bezorg je de verkoper enkele zeer leuke momenten. Hij zal allicht eens grinniken en je zeer meewarig aanstaren net zoals die koe die voor de eerste keer een trein ziet passeren...

Niet direct goed dus voor de "business" van de duikshops, maar dan maar zelf met een oplossing komen aandraven. Het resultaat zie je op de foto's onderaan: vervang beide mesriempjes gewoon door een stukje brede stoffen elastiek die je eerst op maat knipt, vervolgens door de sleuven van je meshouder doorlust en dan de uiteinden een cm of omtrent laten overlappen en goed in zigzag met een aantal heen-en-weer slagen dichtnaaien. Die stoffen elastieken zijn elastisch genoeg zodat je probleemloos, zonder het "klassieke" gepriegel met sluitinkjes, het mes met die riempjes om (en later terug af) je onderbeen kan schuiven en als je initieel de lengte van de stoffen elastieken goed gekozen hebt zal het mes op geen enkele diepte noch knellen noch los komen te zitten.
Reuze handig, geen gepriegel meer, geen sluitinkje of losse riemeindjes die weer ergens achter kunnen blijven haken, en die "riempjes" kosten quasi niks en gaan bovendien een "eeuwigheid" mee!

Een paar bijkomende tips om dit verhaal af te sluiten:

• In tegenstelling tot de meeste duikers (maar gelukkig ik ben niet behept met de onweerstaanbare neiging om altijd hetzelfde te willen doen als de anderen...) draag ik mijn duikmes steevast aan de binnenkant van mijn been. Op die manier verklein ik het risico dat ik ergens met mijn mes blijf haken onder water (achter een vislijn, net, wier, takken, noem maar op...), ook als ik ooit mijn (of die van mijn buddy) loodgordel moet afwerpen kan die niet blijven haken, als mijn buddy al eens "scheef" palmt en tegen mijn benen komt blijft hij er niet achter haken, en vooral ook, in geval van nood kan ik probleemloos zowel met mijn linker- als met mijn rechterhand aan mijn duikmes.
  Ook mijn snorkel komt netjes onder die elastieken banden aan de binnenkant van mijn been, net naast mijn mes. Een kleine tip: ik steek mijn snorkel eerst "omgekeerd" onder de bovenste band en draai die dan een halve slag, en vervolgens borg ik het mondstuk achter het handvat van het mes. Op die manier geraak ik nog steeds vlot aan zowel mijn snorkel als mijn mes, maar ben ik nog nooit mijn snorkel kwijtgeraakt of is die nog nooit ergens blijven haperen...
  A propos, die vrees om te blijven haperen is ook de reden waarom ik GEEN instrumenten op mijn armen wil, en zeker geen lamp aan mijn polsen wil zien hangen. Die dingen vragen eigenlijk om ergens achter te blijven haken en bovendien heb je moest je ooit je buddy moeten helpen niet echt de armen vrij! En v.b. het gebruik van rvs spring straps i.p.v. de klassieke hielbandjes vermindert ook weer het risico op blijven haken...

• Messen en een touwtje aan het mes ? Een 'eeuwige' discussie... Het touwtje moet ervoor zorgen dat op het moment dat je je mes ECHT nodig hebt (v.b. jij of je buddy zit vast in/aan een lijn of een net) je het niet zomaar per ongeluk uit je handen kan laten glippen, en/of als je het even niet nodig hebt gewoon aan je pols kan laten bengelen zonder het eerst te moeten wegsteken. Een touwtje/lus dus, maar je moet uiteraard ermijden dat dat lusje op zich weer een onnodig bijkomend risico vormt om ergens te blijven achter haken!
  De oplossing hiervoor is heel simpel, gewoon een klein stukje binnenband van een fiets rond het handvat en je kan het lusje daar prima achter steken en zo dan je mes in de houder steken (zie foto's onderaan) zonder dat het lusje ergens blijft uitsteken, en op het moment dat je je mes, met lusje, nodig hebt trek je zo dat lusje onder dat stukje binnenband uit!

• Ook het tweede mes (of lijncutter) dat je verplicht mee dient te nemen bij v.b. Noordzee-duiken kan je met dergelijke elastische bandjes op een vlotte manier op je onderarm schuiven. Ook hier zet je dan best dat mes (of cutter) aan de binnenkant (of eventueel bovenkant, maar zeker niet de buitenkant) van je onderarm, met de mesheft naar je hand gericht, zodat de kans dat je ermee ergens blijven achter haken minimaal is en dat je toch zeer vlot het mes kan trekken.
  Noordzee of niet... ook gewoon in de Oosterschelde en zelfs in sommige zandputten is er een risico dat je vast kan komen te zitten in lijnen of soms zelfs netten, en daarom heb ik eigenlijk altijd en gelijk waar extra snijmiddelen mee onderwater. En als je die netjes opbergt of monteert hinderen die op geen enkele manier onderwater en kunnen we alleen maar nuttig van pas komen als je die ooit nodig hebt!